Αναβρασμός στη Γαλλία από τον νόμο "Ελ Κομρί"

Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Μαρτίου όταν στην καρδιά του Παρισιού οργανώσεις φοιτητών και σωματεία εργαζομένων ξεκίνησαν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στον νόμο "Ελ Κομρί" (από την εισηγήτρια υπουργό Εργασίας, Myriam El Komhri), ο οποίος έρχεται να αλλάξει συθέμελα την εργατική νομοθεσία της Γαλλίας. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση, από την πλευρά της, διατείνεται πως με τη μεταρρύθμιση που υποστηρίζει θα σπάσουν τα δεσμά της ανεργίας και η χώρα θα οδηγηθεί σε μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, όμως, δεν φαίνεται να έπεισαν χιλιάδες ανθρώπους που κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας να αποσυρθεί το επίμαχο νομοσχέδιο. Από την πρώτη ημέρα, εργαζόμενοι των σιδηροδρόμων κήρυξαν απεργία, μπήκαν μπλόκα σε διυλιστήρια της χώρας και χρησιμοποιήθηκε αστυνομική βία για να κατασταλούν οι αντιδράσεις υπό τον φόβο επιδείνωσης των επεισοδίων. Τόσους μήνες τώρα, οι διαδηλώσεις κλιμακώνονται συνεχώς με συμμετοχή που κυμαίνεται από 100.000 έως 1,2 εκατομμύριο διαδηλωτές –ανάλογα με το ποιος μετράει.
Μέχρι τις 10 Μαΐου, ο Γάλλος πρόεδρος Francoise Hollande είχε αποφασίσει να προωθήσει το νομοσχέδιο μέσω ενός ειδικού διατάγματος, παρακάμπτοντας το κοινοβούλιο και εξαγριώνοντας τόσο το κοινό και τους βουλευτές της αντιπολίτευσης. Η 14η Ιουνίου είναι πιο η κρίσιμη ημερομηνία γιατί, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, η νομοθεσία θα τεθεί προς διαβούλευση και ψήφιση στη Γερουσία.

Ποιοι διαμαρτύρονται και ποιες υπηρεσίες επηρεάζονται

Τα συνδικάτα και οι οργανώσεις των φοιτητών έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (GCT), η εθνική συνδικαλιστική οργάνωση δηλαδή, είναι αυτή με τον ενεργότερο ρόλο στον συντονισμό των διαδηλώσεων.
Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων, λοιπόν, η GCT ζήτησε από τα μέλη της να απεργήσουν από την 1η έως τη 14η Ιουνίου, με τις εθνικές σιδηροδρομικές υπηρεσίες να αναστέλλουν τη λειτουργία τους την 31η Μαΐου. Στις συνεχιζόμενες απεργίες συντάχθηκε και το σύστημα μεταφορών του Παρισιού (RATP), το οποίο ξεκίνησε την απεργία στις 2 Ιουνίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσω του RATP τουλάχιστον 3 εκατομμύρια επιβάτες εξυπηρετούνται ετησίως για τις μετακινήσεις τους.

Στον χορό των κινητοποιήσεων δεν άργησαν να μπουν και οι εργαζόμενοι στο πυρηνικό εργοστάσιο Nogent-sur-Seine, η πλειοψηφία των οποίων αποφάσισε να σταματήσει η ηλεκτροπαραγωγή ως ένδειξη διαμαρτυρίας στις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις. Η γαλλική εταιρεία ηλεκτρισμού EDF, επίσης, ανακοίνωσε ότι η παραγόμενη ισχύς σε πολλές μονάδες της έπεσε στο 14% καθώς αρκετοί εργαζόμενοί της αποφάσισαν να απεργήσουν.
Ακόμη, οι κινητοποιήσεις των εργατικών σωματείων Force Ouvriere και SUD (Solidaires Unitaires Democratiques) έχουν επηρεάσει τη λειτουργία των γαλλικών διυλιστηρίων, αναγκάζοντας μάλιστα έξι από τα αυτά να κλείσουν. Μάλιστα, υπάρχουν και αναφορές σύμφωνα με τις οποίες το 30% των πρατηρίων βενζίνης στη Γαλλία είναι άδειο.
Από την επικαιρότητα της Γαλλίας δεν απουσιάζουν αρκετοί που υποστηρίζουν πως τις συγκεκριμένες διαδηλώσεις τις υποκινούν οι "συνήθεις ύποπτοι", δηλαδή επαγγελματίες συνδικαλιστές που δεν αντιπροσωπεύουν το ευρύ κοινό που θίγεται από την εργατική νομοθεσία.

Τι υποστηρίζει η κυβέρνηση

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη εργατική νομοθεσία θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας, η οποία κυμαίνεται στη Γαλλία στο 10%, με ένα μεγάλο ποσοστό να αφορά τους νέους.

Ωστόσο, η ανεργία και η οικονομική ανάπτυξη δεν απασχολούν πλέον την επικαιρότητα, με όλες τις πλευρές να αλληλοκατηγορούνται και να έχουν επιδοθεί σε έναν σφοδρό αγώνα τυφλής αντιπαράθεσης.

Τι αλλαγές φέρνει ο νόμος "Ελ Κομρί"

Από το 2000, το όριο στα ωράρια εργασίας στη Γαλλία βρίσκεται στις 35 ώρες την εβδομάδα (από τα χαμηλότερα πανευρωπαϊκά). Εάν οι εργαζόμενοι χρειαστεί να ξεπεράσουν αυτό το ωράριο, τότε θα πληρωθούν υπερωρίες. Ακόμα, ανάμεσα σε κάθε βάρδια, θα πρέπει να μεσολαβούν 11 ώρες ξεκούρασης, ενώ μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο σε μια κερδοφόρα εταιρεία ή επιχείρηση που απέλυσε εργαζομένους της. Αυτό, σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση και τους υπέρμαχους του νομοσχεδίου, αυξάνει την ανεργία, καθώς παρεμποδίζονται οι προσλήψεις.

Την ίδια στιγμή, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εργάζονται 37,5 ώρες την εβδομάδα -σύμφωνα με στοιχεία του 2014-, ενώ στη Γερμανία, όπου το όριο στα ωράρια εργασίας βρίσκεται στις 40 ώρες την εβδομάδα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εργάζονται 35,3 ώρες την εβδομάδα. Μπορεί οι Γάλλοι να πληρώνονται υπερωρίες για τις παραπάνω ώρες εργασίας τους, παρ’ όλα αυτά ο μέσος ετήσιος μισθός τους το 2014 υπολογιζόταν στα 42.848 ευρώ, τη στιγμή που στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσό βρίσκεται στα 43.379 ευρώ. Επίσης, η παραγωγικότητα στη Γαλλία είναι υψηλότερη από εκείνη στη Γερμανία. Η διαφορά βρίσκεται στα ποσοστά ανεργίας: 10,5% στη Γαλλία, τη στιγμή που στην ΕΕ των 28 βρίσκεται στο 8,9%.
Η γαλλική κυβέρνηση τονίζει ότι το νομοσχέδιο έχει στόχο τη μείωση της ανεργίας, καθώς, μέσω της χαλάρωσης της νομοθεσίας, οι εργοδότες θα προχωρούν ευκολότερα σε νέες προσλήψεις. Στη Γαλλία πλέον οι εργοδότες θα μπορούν να ζητούν από τους εργαζομένους να δουλεύουν έως και 46 ώρες την εβδομάδα -σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και 60- χωρίς να αμείβονται με βάση το σύστημα των υπερωριών. Ακόμα, θα είναι ακόμα ευκολότερο για τους εργοδότες να προχωρούν σε προσλήψεις ή απολύσεις προσωπικού ανεξάρτητα από τις οικονομικές επιδόσεις της εταιρείας.

Αδιέξοδο…

Προς το παρόν η κατάσταση στη Γαλλία δεν δείχνει σημάδια βελτίωσης, καθώς τόσο οι διαδηλωτές όσο και η κυβέρνηση δεν σκοπεύουν να κάνουν πίσω ούτε ένα βήμα.

Τα εργατικά σωματεία θεωρούν καθήκον τους να διαφυλάξουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να εμποδίσουν πάση θυσία κάθε νομοθετική μεταβολή που έδινε περισσότερα στις επιχειρήσεις και λιγότερα στους εργαζομένους. Στο αντίπαλο στρατόπεδο ούτε ο πρόεδρος Hollande ή ο πρωθυπουργός Manuel Valls θέλουν να υποχωρήσουν, γιατί, όπως υποστηρίζουν, αν συμβεί κάτι τέτοιο, "δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί η ανεργία και η χώρα να μπει σε τροχιά αναμόρφωσης".