´Οταν οι αντιρατσιστές γίνονται οι σκληρότεροι ρατσιστές

Του Γιώργου Θεοχάρη

Τα τελευταία χρόνια διογκώνεται στην Ευρώπη και στην χώρα μας το κίνημα κατά του ρατσισμού.

Πριν λίγες μόνο ημέρες έγινε στην Φιλλανδία μία μεγάλη διαδήλωση με 15.000 ανθρώπους εναντίον του ρατσισμού, με αφορμή τον θάνατο ενός 28χρονου Φιλλανδού από επίθεση νεοναζί.

Ασφαλώς και καταδικάζουμε κάθε μορφή ρατσισμού και νεοναζισμού, σε οποιαδήποτε χώρα και από οπουδήποτε και εάν προέρχεται.
Από την πλευρά μας όμως θα θέλαμε αν σταθούμε σε μία ιδιότυπη μορφή ρατσισμού, που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και στην χώρα μας.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο ρατσισμού που εκδηλώνεται στους προοδευτικούς χώρους αυτών οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να καταγγείλουν τον ρατσισμό που βλέπουν στους άλλους, όχι όμως στον ίδιο τον εαυτό τους.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που μπορούμε να το περιγράψουμε ως «ρατσισμός των αντιρατσιστών».

Δεν θέλουμε να περιγράψουμε το φαινόμενο με κοινωνικούς όρους, αλλά αναφέρουμε μόνο κάποιες χαρακτηριστικές πτυχές του:
Αυτοί οι οποίοι, μετά τη μεγάλη τρομοκρατική επίθεση του ζεύγους ισλαμιστών στις ΗΠΑ εναντίον των ομοφυλοφίλων, ανέβασαν την σημαία των ομοφυλοφίλων και φώτισαν τον πύργο του Άιφελ στα χρώματά της, κράτησαν ερμητικά το στόμα τους κλειστό όταν μία εξίσου μεγάλη τρομοκρατική επίθεση στο Πακιστάν κομμάτιασε δεκάδες χριστιανούς, ως επί το πλείστον γυναίκες και παιδιά, που γιόρταζαν μία χριστιανική γιορτή σε κάποιο πάρκο.

Αυτοί που υπερασπίζονται τους Σύριους σουνίτες που βομβαρδίζονται στο ανατολικό Χαλέπι, κλείνουν τα μάτια και το στόμα όταν αυτοί στήνουν στις συνοικίες τους κανόνια και σκοτώνουν καθημερινά επί 3-4 χρόνια αθώους Σύριους αμάχους στο δυτικό Χαλέπι.

Αυτοί που εκδήλωσαν παγκόσμια τον αποτροπιασμό τους για την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Charlie Hebdo, οι δημοσιογράφοι του οποίου είχαν προσβάλει βάναυσα το Ισλάμ, δεν βρίσκουν δύο λόγια συμπαράστασης όταν ισλαμιστής δολοφονεί στην Ιορδανία αριστερό χριστιανό συγγραφέα που κυκλοφόρησε στο facebook του μία πολύ σεμνότερη γελοιογραφία όχι κατά του Ισλάμ, αλλά κατά του ISIS.

Αυτοί οι οποίοι έστειλαν στον Εισαγγελέα κατά του ρατσισμού τον Μητροπολίτη Χίου για κήρυγμα μίσους, έκλεισαν τα μάτια τους όταν ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Καστοριά πρόσβαλε σε καρναβαλική παρέλαση το ιερότερο μυστήριο της χριστιανοσύνης.

Αυτοί οι οποίοι εξασφαλίζουν στους καθολικούς και στους Εβραίους το δικαίωμα να διδάσκονται τα θρησκευτικά τους αρνούνται στην μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων Ορθοδόξων το ίδιο δικαίωμα να διδάσκονται τα θρησκευτικά της Ορθοδοξίας, θέλοντας να μετατρέψουν το μάθημα σε θρησκειολογία.

Οι αντιρατσιστές αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι από τους ρατσιστές.
Γιατί το λέμε αυτό;
Οι ρατσιστές είναι φανερά δηλωμένοι ως τέτοιοι, δεν κρύβουν το ρατσισμό τους, όλοι τους γνωρίζουμε.
Οι ρατσιστές όμως του άλλου είδους κρύβουν τον ρατσισμό τους, θρησκευτικό ή κοινωνικό, κάτω από τον μανδύα του αντιρατσισμού, δείχνοντας μία υπερευαισθησία σε συγκεκριμένες κοινωνικές ή θρησκευτικές πληθυσμιακές ομάδες, και καταπατώντας τα δικαιώματα άλλων ομάδων, τις οποίες τυχαίνει για διάφορους λόγους να μη συμπαθούν, ακόμη και όταν αυτές αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα.
Στο ευαγγέλιο παρατηρούμε ότι ο Χριστός απέναντι στους τελώνες και στις πόρνες έδειξε μόνο αγάπη, ανοχή και ευσπλαγχνία.

Η κατηγορία όμως των Φαρισαίων, δηλαδή των ανθρώπων που πίστευαν ότι ήταν δίκαιοι, καθαροί και φωτισμένοι, ήταν η μόνη την οποία καταδίκασε δημόσια με τέτοια αυστηρότητα.

Γιατί; Διότι αυτός που γνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός, εύκολα μπορεί να αλλάξει.
Κάποιος όμως ο οποίος δεν συμπεριφέρεται με δικαιοσύνη, αλλά πιστεύει ότι είναι δίκαιος, πολύ δύσκολα μπορεί να αλλάξει.