Το «τρίγωνο των Βερμούδων» και τα σενάρια εκλογών

Όσο ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το ορόσημο του Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, στο οποίο θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση και να αποφασιστούν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, τόσο μεγαλώνει και η αγωνία στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Η απόσταση που χωρίζει την ελληνική πλευρά από τους δανειστές φαίνεται ότι παραμένει μεγάλη σε σειρά ζητημάτων με κορυφαία το εργασιακό και τα δημοσιονομικά, γεγονός που αυξάνει την αβεβαιότητα για την τελική έκβαση της διαδικασίας. Δεν πέρασε απαρατήρητη εξάλλου η έκφραση «συγκρατημένα αισιόδοξος» που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο Αλ. Τσίπρας στην τελευταία ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόμενος στις επικείμενες εξελίξεις. Πολλοί μάλιστα έκαναν λόγο και για «αλλαγή πολιτικού αφηγήματος», υπενθυμίζοντας με νόημα τα μηνύματα υπεραισιοδοξίας που εξέπεμπε μόλις λίγες ώρες νωρίτερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Η αναχώρηση των δανειστών από την Αθήνα με ανοιχτά τα δύσκολα μέτωπα, η αιφνιδιαστική είδηση περί μίνι συνόδου στο Βερολίνο για το ελληνικό ζήτημα χωρίς την παρουσία του? άμεσα ενδιαφερόμενου, αλλά και η εμμονή της γερμανικής πλευράς στη σκληρή στάση, προσγείωσαν ανώμαλα τις προσδοκίες του Μαξίμου. Στην κυβέρνηση επιμένουν πως το άμεσο κλείσιμο της αξιολόγησης είναι και «ρεαλιστικός» και «αναγκαίος» στόχος, κάτι που επανέλαβε και ο πρωθυπουργός, ωστόσο η απογοήτευση και η αμηχανία είναι πλέον έκδηλες.

Με δεδομένο πάντως ότι και στο παρελθόν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες δεν φάνηκε να απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς οι πολιτικές ηγεσίες κάθε φορά παρέπεμπαν τη λύση του προβλήματος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, οι προσδοκίες του Μαξίμου είναι και σε αυτή τη συγκυρία ιδιαιτέρως χαμηλές.
Στον αντίποδα ελπίζουν πως η γενικότερη αναταραχή και πολιτική αστάθεια που παρατηρείται ή αναμένεται σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη θα λειτουργήσει υπέρ μιας γρήγορης διευθέτησης του ελληνικού προβλήματος, καθώς ουδείς επιθυμεί να έχει ένα ακόμη ανοιχτό μέτωπο. Αυτό ακριβώς το σκεπτικό είναι εκείνο που συντηρεί τις όποιες ελπίδες ότι οι πιστωτές δεν θα επιμείνουν μέχρι τέλους στην άτεγκτη στάση τους, απαιτώντας διαρκώς νέα μέτρα. Από το Μαξίμου εξάλλου, επαναφέροντας την ρητορική περί «κόκκινων γραμμών», επιμένουν πως δεν είναι διατεθειμένοι σε καμία περίπτωση να συζητήσουν «παράλογες απαιτήσεις» είτε αυτές αφορούν νέα μέτρα, είτε πολύ περισσότερο την υπογραφή ενός νέου μνημονίου.